بسم الله الرّحمن الرّحیم

آرمانخواهی انسان ها،مستلزم صبر بر رنج هاست،پس دوست خوبم،برای جانبازی در راه آرمان ها،یاد بگیر که در این سیّاره ی رنج،صبور ترین انسان ها باشی(شهید آوینی)

سنگی که طاقت ضربه های تیشه را ندارد،تندیس زیبایی نخواهد شد،تنها یک بار فرصت داری از وجودت تندیس بسازی،پس از ضربه های تیشه خسته نشو.

به ناشکری های اخیرم فکر کردم.به شکایت ما آدم ها از طوفان های زندگی هر چند که خیلی قبل تر بوجود اومده باشه و الآن فقط گرد و غبارش تو هوا مونده باشه،به سوال های بی جوابم در مورد:انّا خلقنا الانسان فی کبد...در مورد و انّ مع العسر یسرا...در مورد آیه ای که می فرماید:و مردم(بر اینند)که هر گاه ما به لطف خود رحمتی به آنها چشاندیم،شاد شده و اگر رنج و بلایی از کرده ی خودشان ببینند در آنحال (به جای توبه،از رحمت)خدا نومید می شوند.(روم/36)

در مورد این آیه: آنچه مصیبت به شما می رسد دستاورد خودتان است(شوری/30)

و به تفسیر مولا علی(ع)در مورد این آیه:

از گناهان اجتناب کنید که تمام بلاها و کمبود روزی به واسطه ی گناه است،حتّی خراش برداشتن بدن،و زمین خوردن و مصیبت دیدن...

در مورد روایتی که جایی مطمئن خوندم(الآن یادم نیست کجا بود)در این مورد که هر چقدر منزلت انسان نزد خدا بیشتر باشه سختی و رنج بیشتری می بینه،و پیامبران که از همه عزیز تر بودند،بیشترین رنج ها رو تحمّل کردند.

در مورد این آیه:...و اگر ما بشر را (در دنیا) به نعمت و رحمتی برخوردار کردیم(تا شکر  کند)سپس آن نعمت را از او باز گرفتیم،سخت به خوی نومیدی و کفران درافتد(هود/9)

به امید و جمله ی یکی از بچّه ها:از آیه های بی پایان الهی،آری تنها امید بود که انسان را نجات داد.

و در مورد بحثی که پارسال در جلسه ی قرآن هیئت کردیم در این مورد که از کجا بفهمیم که مشکلات و طوفان های دنیا،عذاب دنیاییه در مقابل کارهامون یاآزمایش یا طبیعت و سرنوشت آدمی که با رنج گره خورده؟ ...امّا به نتیجه ای نرسیدیم.

و در آخر به این بیت:

...مکن ز غصّه شکایت که در طریق طلب    براحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید

چنان کرشمه ی ساقی دلم ز دست ببرد      که با کس دگرم نیست برگ گفت و شنید